پروفسور em. دکتر توماس لاکمن که در 10 می 2016 در سن 88 سالگی درگذشت. توماس لاکمن فلسفه، زبان آلمانی، زبان شناسی و ادبیات عاشقانه، زبان شناسی تطبیقی و روانشناسی را در دانشگاه های وین و اینسبروک و از سال 1949 در مدرسه تحقیقات اجتماعی نیویورک در نیویورک تحصیل کرد. ، جایی که با آلفرد شوتز جامعه شناس آشنا شد. پس از دریافت دکترای خود در رشته جامعه شناسی در آنجا در سال 1956، از 1960-1965 در گروه جامعه شناسی مدرسه جدید تدریس کرد. در سال 1965 به دلیل فراخوانی به دانشگاه فرانکفورت به اروپا بازگشت، اما در سال 1970 به دانشگاه هنوز جوان کنستانز رفت و تا زمان بازنشستگی در سال 1994 به عنوان استاد جامعه‌شناسی در آنجا کار کرد. از جمله، او نیروی محرکه تأسیس آرشیو علوم اجتماعی در کنستانز بود.
لاکمان یکی از مهمترین نمایندگان جامعه شناسی آلمانی زبان پس از جنگ است و در زمان حیات خود یکی از کلاسیک های رشته جامعه شناسی در سراسر جهان بود. مهمترین نوشته‌های لاکمن از جمله انتشارات جامعه‌شناختی «ساخت اجتماعی واقعیت» (1966)، نوشته شده همراه با پیتر ال. برگر، که بخشی از قانون جامعه‌شناسی است، و همچنین «دین نامرئی» (1967) است. که بنیان جدیدی از جامعه شناسی دین و همچنین کار استاندارد جامعه شناسی مبتنی بر پدیدارشناسی "ساختارهای جهان حیات" (1975/1984) را معرفی کرد که توسط معلمش آلفرد شوتز آغاز شد و توسط لاکمان تکمیل شد. ساخت اجتماعی واقعیت به 13 زبان ترجمه شده است و از سوی انجمن جامعه شناسی آمریکا به عنوان یکی از ده کتاب برتر جامعه شناسی انتخاب شده است.
نام توماس لاکمن مستقیماً با جامعه شناسی کنستانز پیوند خورده است، که او با 24 سال تحقیق و تدریس خود در دانشگاه کنستانز به طور قاطع آن را شکل داد. لاکمن برنامه یک علم اجتماعی انسانی-علمی، پدیدارشناختی و انسان شناسی مبتنی بر یک جهت گیری تجربی و ادعای اجتماعی-نظری را پایه گذاری کرد. این برنامه تفکر بسیاری از جامعه شناسان را شکل داد. تحقیقات میان رشته‌ای در دانشگاه کنستانز نیز از توماس لاکمن بهره می‌برد که از جمله در همکاری موفق با پژوهشگران و فیلسوفان ادبی در مرکز تحقیقات مشترک «ادبیات و مردم‌شناسی» بیان شد. با توماس لاکمن، دانشگاه و گروه همکار خود را از دست می دهند که هم از نظر شخصی و هم از نظر حرفه ای منحصر به فرد و برجسته است.
به گفته‌ی لاکمن، «نهادهای دینی، جهان‌شمول نیستند. پدیده‌ای که در زیربنا نهادهای دینی قرار دارد، یا به بیان دیگر، کارکردهای عملی در رابطه‌ی میان فرد و نظم اجتماعی، است که احتمالا امری جهان‌شمول است»
